Het is eruit! heb een gedicht geschreven.

Het gaat over een eenvoudige man die door een lang verdrongen oerdrift argeloos wordt losgerukt uit zijn gedachteloze alledaagse beslommeringen en een noodzakelijk pijnlijk -maar ook verhelderend en mogelijk zelfs bevrijdend- inzicht krijgt in zijn netelige positie:

Zie de vogel, ver boven je.
En wees de vogel die op je neerkijkt.
Op die man daar beneden.
Die man op wie je neerkijkt.

snap je?