Toch was ik daar……

Gecreëerd heb ik beeltenissen
van de dood en al was ik
nooit gestorven toch was ik daar
in het hemelse veld met koren

zacht speelde de wind daar zijn
levensspel met mij, en terwijl in
het ochtenddauw het licht van de
dageraad zich deed ontwaken

weende ik het rijp dat op de
bladeren de tekens van rouw
in een omlijnend van smart
getekend gelaat de kentering
van geluk deed mijmeren

maar terwijl de laatste tranendruppels

nog op het hemelse veld stil aan

de korenaren hingen, zuchtte ik stil

want ook al was ik nooit gestorven

toch was ik daar…….

Duo gedicht 

M@rcel en Elze