WAO

Als je hier in Nederland ziek wordt
en uiteindelijk belandt je in de WAO,
dan gaat het snel met je bergafwaarts,
want je komt in een zeer vreemd scenario.

De herkeuringen, dat is logisch,
want er wordt anders misbruik van gemaakt.
Maar de manier waarop je wordt behandeld;
het lijkt wel of je een bank hebt gekraakt.

 Als je ziek wordt en je moet in de WAO,
daar kiest niemand écht vrijwillig voor.
Het is iets wat iedereen gebeuren kan,
het is het méést kostbare wat je verloor.

 De mensen die moeten oordelen,
mankeren zelf (gelukkig) niets.
Hebben de auto écht niet nodig,
zij kunnen alles wel op de fiets.

 Maar voelen zij de pijn, die de WAO-er voelt?
En een lichaam wat steeds slechter wordt.
Konden ze maar eens één dag in onze schoenen staan,
dan zouden ze wel voelen wat er aan de wetgeving schort.

 Pas als hun eigen moeder iets gaat mankeren,
zullen ze misschien iets van ons begrijpen.
Om begrip te tonen aan álles wat leeft
en de zieken wat minder ‘knijpen’.

 Zij hebben al zoveel extra kosten,
die ze zelf moeten betalen.
Buiten hun gezondheid,
wat hun lichaam doet falen.

 En nog wordt ze steeds meer ontnomen.
Elk jaar wordt er gezocht in het kabinet,
waarmee ze nog meer kunnen ‘knijpen’,
door maar weer een verandering in de wet.

© Nini #
240905