Ondeugend

Ik zat boven achter de PC
en hoorde de hond beneden.
Dus ik naar beneden, tree voor tree.
De hond kwam van de bank af gegleden.

Ik dacht ik mis toch iets, maar wat?
In de hond haar bek gekeken,
om te weten wat daar toen zat.
Haar tanden waren met aarde bestreken.

De resten van aarde en wortels lagen voor de bank.
Ik zoeken waar het plantje was gebleven.
Het bleek helemaal verorberd, als dank;
ze werd beslist door eenzaamheid gedreven.

Dat plantje stond er inmiddels al drie jaar,
ze had er nog nooit aan gezeten.
Maar blijkbaar nu met een gul gebaar,
heeft ze het hele plantje opgevreten.