De laatste fase

 

Je was erg gek op de Zeeuwse kust
elke dag naar het strand, dat was een 'must' .
En wat voor weer het dan ook was,
toch liever het gele zand dan het groene gras.

We hebben in onze korte tijd van vernieuwd contact
veel onderwerpen aangepakt.
Alles was dan ook bespreekbaar met jou,
van een geboorte tot het moment van rouw.

Wel moest er regelmatig een moment worden vrij gemaakt,
want het nieuws mocht zeker niet worden verzaakt.
De flessen Pepsi max hadden we altijd bij de hand,
of het nu thuis was of op het strand.

Je laatste vakantiedag in Domburg viel je erg zwaar,
maar je wenkte het weg met een vrolijk gebaar.
Binnen enkele dagen bleek toen ook
dat er een vreselijke ziekte opdook.

We zijn toen erg veel met elkaar gaan bellen,
zodat je me echt alles kon vertellen.
Maar zelden heb ik je écht horen klagen,
je hebt je ziekte zo moedig gedragen.

Vooral de laatste chemokuur was wel erg zwaar,
maar je verheugde je zo op de kerst aan zee, dat jaar.
We hebben ons verstand moeten laten beslissen,
want een kerst samen aan zee hebben we moeten missen.

Je operatie kwam daarna al heel snel,
toen ook nog Oud en Nieuw voor jou, vaarwel.
Meisje, meisje, wat heb je toch veel mee moeten maken,
waardoor je lichaam steeds méér achterop ging raken.

Gelukkig heb ik je 02 februari 2005 nog "gesproken",
maar zag ik ook hoe je vechtlust was gebroken.
Je zei ook zelf: "Ik ben zo moe",
en je deed de volgende dag rustig je ogen toe.

Ik weet dat je bezig was met alles op te schrijven,
want je wilde graag dat het de anderen bij zou blijven.
Hoe je je voelde tot op de laatste dag,
maar je lichaam was teveel van slag.

Daarom heb ik jouw laatste maanden een beetje beschreven,
om aan te geven hoeveel jij hebt gegeven.
Iemand belasten, dát wilde je niet,
zelfs al lag de eindstreep in het verschiet.

Ook al is voor jou de zon nu ondergegaan,
wij zullen zónder jou verder moeten gaan.
Ik wil ook iedereen bedanken voor de steun aan jou,
we zullen je moeten missen, wij zijn in rouw.

Onze vriendschap was voor mij geen zilver maar goud,
zo diep en groot als de zee, waar jij zo van houdt.
 

© Nini #
100205