Het verdriet van de zomer

Zacht spelen de zonnestalen op mijn

gezicht en laten het zomergevoel

toch nog even kriebelen op mijn

huid – maar als ik vijf minuten

later weer naar buiten kijk

valt de regen er weer met bakken uit

moedeloos tuur ik vooruit en blader

maar weer verder in het fotoalbum met

de laatste zomerherinneringen - en

terwijl ik een paar duifjes zie

tortelen in een boom hoor ik op

de heg een merel zachtjes zingen

stilletjes zie ik het verdriet van de

zomer in regendruppels langs de ramen

naar beneden glijden – en ik vraag mij

bedenkelijk af of het najaarszomertje

met zijn prachtige zonnestralen ons

nog een keertje zal komen verblijden

- Marcel -