Een witte roos

Ik luister naar de wind der verandering

en zie de zee in een mystieke witte kleur

voor mij opensplijten – en terwijl er

een witte gloed langzaam ontwaakt zullen

mijn woorden onder de gemaskerde angst

zichtbaar onuitgesproken blijven

getekend in het leven zing ik mijn eigen

ballade van een witte roos en zaai mijn

zaden in de zee – want alwaar veel bleef

onbegrepen reikte ik toch mijn handen

toe en nam de wind mij met zich mee

mijn laatste woorden zullen onuitgesproken

blijven want ik heb ze meegenomen in

mijn kist die rood is gedrapeerd – alleen de

wind der verandering zingt nu nog de

ballade zacht terwijl er op het water een

witte roos drijft die mijn stilte heeft geëerd

- Marcel -