Een satijnrode gloed van rook

In een satijnrode gloed danste jouw

laatste rook die jij uitblies van je

sigaret langs de vlam van de kaars

voordat onze liefde doofde – en terwijl ik

jouw in silhouet weg zag lopen dacht

ik aan jouw woorden die ik niet geloofde

maar mijn hart hulde jij in zwarte rouw

en liet het in aller kilte huilen

in druppels ijs – omdat ik niet kon

geloven dat jij mij achter liet

voor een andere liefde op je levensreis

nu zit ik weer alleen en denk terwijl ik de

rook uitblaas van mijn sigaret de liefde

voor mij zal heus ooit wel weer verder

gaan – maar in een satijnrode gloed van de

rook voelde ik mijn hart huilen en zag ik

op het rozenblad van de kaars een traan

- Marcel -