Als kind had eens water in mijn oor, toen ik naar het zwembad was geweest. Ik wist niet wat er aan de hand was en vroeg mijn toen alwetende moeder om advies: "Moet je horen. Er ruist iets als ik voorover buig." En ik boog voorover om het te laten horen. Mijn moeder zei: "Jogchem, je hebt water in je oor. Dat kan alleen jij horen." Ze liet zien hoe ik moest bewegen om het water uit m'n oor te schudden. Ik deed haar na en het ruisen hield op. De wereld klonk al die tijd alleen anders in mijn oren. Ik vraag me af of ik toen voor het eerst begreep dat ieder in z'n eigen werkelijkheid leeft.