Het geluid werd zachter en leek zich naar boven te verplaatsen. Toen
werd het weer stil. Heel stil. Heel lang. Omdat bovenaan de muur misschien
nog iets te horen was, besloot Toen weer die stilte. Heel, heel erg lang. Spierpijn begon toe te slaan en de jeuk aan mijn enkel werd steeds moeilijker te verdragen. Maar dit keer hield ik vol. Na ongeveer een kwartier wachten (het kan korter zijn geweest, maar zo had ik het ervaren) hoorde ik weer wat. Het waren bekende geluiden: het knakken van een gewricht, het kraken van de vloer, de klik van het lichtknopje en het piepen van de deur. Het was teleurstellend, maar ik moest ook maar eens naar bed. Alles was weer normaal. |